[::..Allur réttur áskilinn, öll opinber birting og/eða eftirritun í opinberum
fréttamiðlum, þ.m.t. prent-, vef-, sjónvarps- og útvarpsmiðlum, er óheimil án skriflegs
samþykkis höfundar...::]
Eb major - you are warm and kind, always there for your friends, who are in turn there for you. You are content with your confortable life and what you are currently achieving; if you keep in this state you will go far.
Ég er aftur komin hringinn að sumum lögum sem ég var búin að æfa í tætlur og er alveg heit að syngja aftur, sem kemur sér vel þar sem ég er að fara að syngja eitthvað af þeim í afmælisveislu innan tíðar. Gott mál.
:: geimVEIRA:: kl. 01:39:: [+] ::
...
Ég var að koma heim af hádegisverðarfundi sem var frestað þar til eftir vinnu (greinilega sem betur fer). Fékk góðan mat og góðan drykk og er komin í heavy föstudagsfíling og langar ekkert til þess að það sé vinna og eitthvað svona flókið á morgun, styð alveg 100% það að hafa bara frí svo á laugardaginn og sunnudaginn!
Anti antisnoblisti geimVEIRU: a.k.a. Shit I use:
Ég er merkjafrík, ég þori ekki að segja. Ég er of feimin að setja upp lista.
:: geimVEIRA:: kl. 01:30:: [+] ::
...
:: þriðjudagur, október 28, 2003 ::
Ég hef alveg ótrúlega gaman af Queer Eye for the Straight Guy. Náttúrulega dettur maður alveg inn í þetta þegar þeir taka scruffy gaura dauðans og gerbreyta í flotta gaura, en það er líka skemmtilegt að sjá hvað "fórnarlömbin" eru opinská og einlæg þrátt fyrir áreitið, gæti svosem verið leikið samt er mín tilfinning að svo sé ekki, svo skemmtilegt að sjá muninn bara í fasi mannanna, kannski ætti að siga genginu á gaurinn þarna áðan í sjónvarpinu. Hommagengið, Fab Five, er allavega alveg flottast, nettur húmor í gangi. Mikið ferlega þyrfti ég að komast í svona þátt, fæ alveg hard-on að hugsa um að einhver annar tæki til í öllu draslinu, gerði íbúðina flotta og veldi á mann föt. Queer Eye for the Straight Girl please!?!
Hver er pælingin með svona anti-snobb? Ég bara hef aldrei náð þessu. Núna í sjónvarpinu er t.d. einhver náungi sem mætir órakaður, með hárið úfið og í krumpuðum og götóttum Che bol sem fulltrúi karlkyns feminista. Það má vel vera að svona lagað eigi mikið á pallborðið hjá áveðnum týpum fólks, en fyrir mér - kallið mig shallow Hal or whatever, er þetta lítilsvirðing við áhorfendur. Þetta truflar mig svo mikið að nokkurn veginn allt sem ég meðtek eftir viðtalið, vel má vera að hann hafi sagt eitthvað gott og blessað - beats me, er að það var náungi í sjónvarpinu sem fannst það allt í lagi að mæta fyrir alþjóð á matartímanum eins og nýstaðinn upp úr koju eftir að hafa sofið í fötunum í 2-3 daga.
Ekki það að það sé bráðnauðsynlegt að allir séu guðdómlega fallegir sem fram koma í sjónvarpi, vatnsgreiddir og í jakkafötum, en mér finnst lágmark að fólk sýni þó þá kurteisi að vera svona atvinnuviðtalshæfir í útliti þegar þeir koma fram í sjónvarpi, svona messuhæfir með ömmu sinni eða þar um bil. Ég er enn svo gamaldags að mér finnst fólk sem kemur fram fyrir hönd einhvers, hvort sem um er að ræða fyrirtæki eða málstað eða hvað það annað sem fólk mætir í viðtöl fyrir, þá þurfi það að hafa í huga að um leið er það orðið andlit út á við og jafnvel fyrirmyndir. Staðalímyndir eru kannski ljótt fyrirbæri, en að leggja til svona ímynd sem byggingarkubb staðalímyndar, þá var karlkyns feministum ekki gerður greiði þarna. Mér finnst ekki raunhæft þegar menn sem þykjast hafa eitthvað fram að færa vitsmunalega telja það málstað sínum til framdráttar að draga frá jafnmörg stig útlitslega og þeir leggja fram vitsmunalega. Ég næ bara ekki þessari pælingu, hvers vegna ekki að nota allar fallbyssurnar? Ég þori að veðja að þótt Albert hafi sést með hárið upp í loft, hefði meira að segja Einstein greitt sér áður en hann hefði farið í sjónvarpið. Hann hefði allavega andskotann ekki mætt í götóttum krumpuðum fötum.
:: geimVEIRA:: kl. 18:51:: [+] ::
...
Eini maturinn sem mig langaði í í gærkvöldi voru kjötbollur frá 1944 og/eða McCain súkkulaðikaka... en þetta var hvergi til ég fór í 3 búðir og fékk á endanum bara alvörukók og eitthvað hakkbolluógeð frá 1944 sem ég er enn ropandi lýsisbragðinu upp af.... mig langar ennþá í súkkulaðikökuna.
Ég var að hreinsa spólur hérna, og var loksins að sjá Shallow Hal, Jack Black fór á kostum alveg. Ég á eftir að sjá alveg ótrúlega margar bíómyndir, ég fer svo sjaldan orðið í bíó og gef mér ekkert tíma í vídeóleiguvesenið, en það er líka ágætt að eiga inni að sjá svona margar myndir.
Another stupid test...
You are Form 7, Gryphon: The Wyrm.
"And The Gryphon displaced the balance of the world in his favor. With grace and control, Gryphon deceived mankind and ruled over civillization. But even he realized that all good things must come to an end."
Some examples of the Gryphon Form are Satan (Christian) and Baphomet (Assyrian).
The Gryphon is associated with the concept of control, the number 7, and the element of wind.
His sign is the gibbous moon.
As a member of Form 7, you are a very in control individual. You maintain your coolness in most situations and always seem to be prepared. Though some may say you are a bit of a control freak, you know that you really do make the best leader even if others can't see it. Gryphons are the best friends to have because they have a positive influence on people.
Dæmi um tilvik þar sem það utterly sucks að búa einn er t.d. eins og núna, þegar ég er með ælupest og fór ekki í vinnuna í dag og ætla ekki á morgun, en á ekkert sem ég get borðað og vantar bráðum klósettpappír. Ég verð að fara út í búð. Vonandi hittir maður engan úr vinnunni.
:: geimVEIRA:: kl. 19:32:: [+] ::
...
:: sunnudagur, október 26, 2003 ::
Spurning Sko ég, sem hélt mig hafa sloppið fyrir horn á föstudaginn með þessa flensu sem ég hélt að væri komin til að sækja mig, ég sem fór í vinnuna og hélt allt vera í gúddí er bara svo með ælupest í dag. Ég er búin að mæla hitann minn undanfarið, því ég hélt alltaf að ég væri með hita, en á miðvikudaginn var ég bara með 35,7°C (hæg brennsla ha?) og svo var ég komin upp í 36,4°C á föstudaginn, núna er ég svo með 37,7°C ... ég er að spá sko, ef 35,7°C er eitthvað norm hjá manni í þessu rugli, er ég þá núna eins og ég sé með 38,7°C???
Ja, ég er alltof busy að æla til að spá í svona. Vá hvað ég myndi ekki nenna að æla dagsdaglega. Bulimia væri ekki fyrir mig.
:: geimVEIRA:: kl. 23:19:: [+] ::
...
:: föstudagur, október 24, 2003 ::
Veirur með veirusýkingar?
Hafin er óumbeðin vísindaleg tilraun á undirritaðri, sem aldrei fyrr. Jarðneskar veirur eru að gera tilraun til að yfirbuga geimVEIRUNA sem barist hefur hetjulega alla vikuna en finnur að skrattakollarnir hafa smyglað sér inn. Sko þegar ég vil ættarmót heimta ég að fá að skipuleggja og ráða hverjum ég býð. Boðflennur sökka.
Ég hef tekið í gagnið amerískt vopn, eitthvað Alkaseltzer kvefmeðal, með antihistamínum og guðmávitahvað svo maður er orðinn óökufær í bili, sem er allt í lagi. Ætlaði hvort sem er ekki að keyra neitt nema sjálfa mig í rúmið. Núna.
:: geimVEIRA:: kl. 00:47:: [+] ::
...
:: miðvikudagur, október 22, 2003 ::
Sko, hvaða skepnuskapur var þarna í Stöð 2 í gær að sýna manni þennan BMW... þetta var svakalega hallærisleg auglýsing sýndist mér í gerfi dagskrárefnis, einhver FM-blondína að útlista kosti bílsins, þegar bíllinn var svo flottur að það hefði bara átt að sýna bílinn í 3 mínútur og láta alla bara halda kjafti. En já... þessi bíll er kominn á listann með fartölvunni, húsinu, þotunni, sundlauginni, heimabíókerfinu og hinum bimmanum sem ég á ekki.
:: geimVEIRA:: kl. 16:50:: [+] ::
...
Keypa, keypti, keypt!
Mér leiðist...
... fólk sem dregur ekki boðhátt sagnarinnar "að kaupa" af nafnhætti sagnarinnar, heldur segir "Keyptu fyrir mig kók!" óóóóþolandi!
.... smábæjarhugsunarháttur sem reynir að kæfa allt sem stendur upp úr meðalmennskunni
.... að vera kalt
.... fólk sem borðar ekki hvítlauk og ætlast þess vegna til þess að enginn annar geri það.... Hvernig á maður þá að losna við vampírurnar?
.... svona fólk sem talar voðamikið um annríki en framkvæmir samt ekkert meira en aðrir í kring um það - talk's cheap!
.... að www.muzik.is sé dáin.
.... skammdegið.
Ég er samt ekkert í fýlu út af þessu eða neitt, fyrir utan þetta með muzik.is, er enn spæld út af því dæmi.
:: geimVEIRA:: kl. 15:43:: [+] ::
...
Sko sinaskeiðabólga heitir samt tenosynovitis eða tendovaginitis og er einmitt bólga á sinaslíðri.... það er ekki það sama, hitt er nefninlega sko eitthvað taugadæmi, en ég er búin að fá botn í þetta, þetta kallast miðtaugaheilkenni á íslensku.
:: geimVEIRA:: kl. 11:23:: [+] ::
...
Getur einhver sagt mér hvað: carpal tunnel syndrome heitir á íslensku?
:: geimVEIRA:: kl. 02:28:: [+] ::
...
:: þriðjudagur, október 21, 2003 ::
Nei sko!?
Ég er nú ekki mikið fyrir það að spá í hvaða fólk kíkir hingað inn, en forvitnin rak mig inn á teljara.is og þá sá ég að um daginn kom í heimsókn einhver af léninu siberia.is sem Einar Örn sykurmoli á, en Einar Örn á heiðurinn af því að kenna mér allrafyrstur manna á Internetið árið 1995 þar sem ég rak inn nefið á netkaffið sem hann var með, hann sýndi mér irkið, tölvupóst og vafraforrit og kenndi mér að það væri óþarfi að tvísmella á linka og fleiri hollráð og hér er maður fastur ennþá.
Ég var í skólanum áðan, var í prófi og svo í heilabeyglun, og endaði barasta á svakalegum tónleikum með Havanabandinu hans Tómasar R. og þetta var frábært alveg. Maður alveg dansaði út í stjörnubjarta nóttina.... hey og það voru alveg frábærlega falleg norðurljós - dugði heldur ekkert minna til því eftir þessa tónlist þráði maður 33°C heita nótt og dans frameftir öllu, norðurljósin voru allavega sárabót.
Út af óvæntu tónleikunum er ég ekki búin að gera neitt sem ég ætlaði mér í kvöld, svo ég mæti þokkalega óundirbúin í tíma á morgun... djöfuls vesen að vera ekki flinkari í að transpónera 'n shit... eða allavega fljótari að því, ég sá að ég myndi aldrei ná þessu fyrir morgundaginn.
Ég horfði á alveg ferlega athyglisverða mynd Dead Funny áðan á Bíórásinni, mæli með henni, geðveikt hot chemistry í gangi þarna, sniðugur söguþráður, vel leikin.
Föstudagurinn var nokkuð spes, ég fékk company í Idoláhorf sem var ágætis tilbreyting, Idolþátturinn fannst mér reyndar ekkert sérstaklega skemmtilegur, munar greinilega miklu um að fá komment dómaranna.
Á laugardaginn fór ég út að borða fékk mér fiskrétt þrælgóðan og kíkti á Vínbarinn, þar var ágætis stemming og fínt að spjalla, en hver haldið þið að hafi ekki farið að syngja svo bara annar en uppháhald okkar allra, Geir Ólafsson.
Hann mátti eiga það að vera með dúndurband með sér, meira að segja með eins og einum hljómfræðikennara innanborðs.
Það var þó ekki nóg til að ég myndi eftir að læra heima alla helgina eins og ég hefði þurft að gera, en ég einfaldlega fattaði ekki almennilega hvað átti að gera... svo ég bara horfði á sjónvarpið, sem eins og allir vita er hin besta flóttaleið úr þegar sub_V er að flækjast fyrir manni, Six Feet Under klikkar náttúrulega ekki.
Ég er með hálsbólgu, sem stemmir þar sem ég var með alveg algerlega hreina rödd í gær.... yfirleitt gerist það ekki nema rétt áður en ég verð veik, furðulegt sko. Best að trítla niður í apótek og fá eitthvað slímlosandi til að hafa í skrifborðsskúffunni. Lítur mjög vel út, eða hitt þó heldur, að dreypa af einhverri brúnni glerflösku við og við í vinnunni. Veit ekki hvað fólk mun halda um mig, að ég sé slímlaus alkaVEIRA kannski?
:: geimVEIRA:: kl. 13:23:: [+] ::
...
:: fimmtudagur, október 16, 2003 ::
Það var rosafjör á samspilsæfingu í gær, en þrátt fyrir að það vantaði meira en helming hópsins, náðum við að koma þrælmiklu í verk bara.
Mig langar svo á Airwaves, þótt ég sé ekki jafnveik fyrir þessu og í fyrra þ.e. fyrir erlendum listamönnum í ár, þá langar mig svo að kíkja á allt það sem er í gangi hér innanlands, en ég hef fylgst alltof lítið með því, en þetta er sama sagan eins og vanalega með mann að mann vantar einhvern með sér.
Ég hef nú sett nýtt met í að þurfa að eiga við geðsjúklinga í starfi mínu, en á 2 mánuðum eru þeir orðnir 3 þar af einn í gær og einn í dag. Ég hef nú alveg ágætis touch í þetta, náði að tala alla niðrá jörðina nema þennan í dag, en það er samt ansi lýjandi að eiga við mjög aggressíft og bilað fólk svona tvo daga í röð, ég er alveg komin með nóg af því í bili takk fyrir. Bara rólegt samneyti núna næstu árin takk fyrir.
:: geimVEIRA:: kl. 14:27:: [+] ::
...
:: miðvikudagur, október 15, 2003 ::
Ég er loksins komin með kennarann minn aftur og gott ef röddin fylgdi ekki bara með. Ég er öll í poppinu einhvern veginn núna, reyndar með svona sæmilega djössuð lög þannig séð... í kvöld er svo samspilstími, ég skellti öllu nótnadraslinu mínu með mér, en í öllu falli sýnist mér verða mjög skemmtileg tónlist spiluð þar í vetur. Kennarinn kom með allskonar tillögur, þ.á.m. eitt lag, gamalt diskólag. Nokkuð fyndið að hann skyldi stinga upp á því, þar sem ég er undir banni við að syngja þetta lag. Verði þetta lag fyrir valinu hjá honum þarf ég að hringja í gamlan bekkjarfélaga minn úr menntaskóla og fá leyfi hjá honum, þar sem fyrir 12 árum hann tók af mér strangt loforð mitt um að ég myndi aldrei syngja þetta lag (honum fannst orginallinn svo flottur að honum fannst allur annar flutningur allra annarra algjört tilræði). Núna finnst mér svo fyndið ef ég færi að hringja í hann og herma þetta loforð upp á hann sem hann heimtaði af mér fyrir ár og öld til að fá leyfi hans til að syngja þetta, að það liggur við að ég voni að þetta lag verði fyrir valinu. Ef það verður valið skal ég hringja í hann.
Jæja, off I go!
:: geimVEIRA:: kl. 17:08:: [+] ::
...
:: mánudagur, október 13, 2003 ::
1,2,3,5,8,13,21,34,54,88... Vááá.... þarna kom þetta loksins. Eftir að íslenski teljarinn hafði verið í rugli hjá mér í allt sumar er hann loksins kominn í lag, þökk sé ekki Modernus sem svaraði ekki einu sinni hjálparbeiðnum mínum, iss. Jæja, best að dissa þá ekkert of mikið, þetta er svo mikið frítt og svona.
Ég gerði heiðarlega tilraun í gær til þess að skella myndum af jazzhátíðinni inn í tölvuna hjá mér, til að setja upp hér, en tölva dauðans vill ekki kjafta frá hvar usb portin eru við myndavélaforritið svo ekkert gekk.
Tölvufyrirtæki sem þurfa desperately að gefa tölvur í kynningarskyni mega alveg athuga að gefa mér svoleiðis, ég skal alveg tala fallega um góða skemmtilega, öfluga og flotta fartölvu fyrir ykkur sko, ekki málið.
:: geimVEIRA:: kl. 08:28:: [+] ::
...
:: sunnudagur, október 12, 2003 ::
Ég er búin að læra eitthvað smá fyrir morgundaginn, finnst ég voðadugleg, þótt í raun hafi ég ekki alveg klárað allt sem ég átti að gera, kláraði náttúrulega að laga steypu í transpóneringu fyrir þriðjudaginn (geri alltaf annað en ég á að gera) lagði meira að segja í að æfa mig smá. Gat sungið núna aðeins, eftir að hafa meðvitað ekki sungið bofs síðan á þriðjudaginn til að endurræsa þetta system bara - reboot. Virðist hafa virkað.
Á morgun byrjar nýr starfsmaður á vinnustaðnum mínum, það sem er merkilegt við það er að þessi manneskja starfaði með exinu mínu. Þetta er OF lítið land.
Mér finnst Six Feet Under jafnfrábærlega skemmtilegir þættir og Curb your enthusiasm eru viðbjóðslega leiðinlegir. Hvernig getur þessi gaur hafa átt nokkuð í Seinfeld? Þetta dogma-rugl er ekki að virka í mínum húsum, leikararnir hikandi og hljóðið lélegt, fáránlegt að þetta sé vinsælt nokkurs staðar.
:: geimVEIRA:: kl. 23:16:: [+] ::
...
:: laugardagur, október 11, 2003 ::
Já ég er vakandi, já ég er heima, já ég er í tölvunni!
Ljótasta glamúraflausnin er að blogga á svona föstudags- eða laugardagskvöldum og upplýsa þar með og skjalfesta að maður á sér ekkert líf. Ekki það að það væru fréttir kannski í sjálfu sér.
Þessi helgi er svo kærkomin að ég kem örugglega ekki nærri því öllu fyrir sem ég ætlaði mér... og enda með að gera þá bara ekkert. Samt verð ég að muna eftir að læra heima á morgun eða hinn... ekki lenda í því sem ég lenti um daginn að muna bara eftir þessu þegar ég var að sofna daginn áður.
Matur dagsins var ekki Subway, heldur einstakt salatundur sem ég keypti í Nóatúni, þ.e.a.s. tilbúið Ceasar's salat með öllu ( dressing og brauðteningar fylgdu með salatinu allt saman í poka og æðislega ferskt), rosagott. Í anda dömustaða varð því að eyða þessari hollustu, svo desertinn var mjólk og Oreos.
Mig langar í fartölvu, ég var einmitt laus undan fartölvusýkinni á ný þegar ég lenti í að vinna í tölvu vinnufélagans, og svona til að toppa nýjutölvuveikifaraldurinn, var keypt ný tölva á vinnustaðinn líka sem ég fékk það hlutverk að koma inn og í fulla vinnslu. Ég horfi því með vanþóknun á mína tölvu þegar ég kem heim. Finnst hún ljót og leiðinleg greyið litla. Hún er nú einu sinni að verða 3ja ára! Hún fær samt enga afmælistertu og ekkert kaffi. Bara kannski nokkur cookies. Og java með.
:: geimVEIRA:: kl. 01:35:: [+] ::
...
:: fimmtudagur, október 09, 2003 ::
Vúhúúúú Ég fór á samspilsæfingu, þrælskemmtilega, og síðan á tónleika með Stórsveit Reykjavíkur og Tim Hagans, alveg svakalega skemmtilegir tónleikar, meira að segja fékk litla funkdýrið 2-3 ekta grúví lög þarna og allt. Óskar Guðjónsson algerlega fríkaði út þarna - spilar eins og hann meini það - alltaf, rosagaman að honum! Svo sá maður svona svip á gamla liðinu í salnum "Já þetta er ungt og leikur sér" þar sem hann fór á kostum í einhverju megaflippi með sítt að aftan og svakalega derhúfu sem útlendingurinn var búinn að kommenta á, ótrúlega fyndið, ég alveg fékk hláturskast. Þetta var rosagaman bara á heildina líka hitti fullt af fólki þarna, mikið fjör. Tónleikarnir voru á síðustu stundu færðir til, en örugglega á betri stað en annars svo maður bæði sá og heyrði, fékk sæti og gat andað. Ég á örugglega eftir að reyna að komast oftar á tónleika með þeim.
Já til að brjóta ekki upp hefðina núna... þá var Subway dagsins með kalkún og asiagosósu í parmesanoreganóbrauði. Ótrúlega góður.
Jæja, þá er það svefninn. Hann verður ekki langur. Enda nógur tími fyrir langan svefn í svefninum langa eigh?
Hver trúir því að það sé að koma fimmtudagur? (Og næstum því helgi?)
Hver trúir því að ég á 3ja ára afmæli um helgina, eða single-afmæli, eða whatever?
Hver trúir því að hægt sé að éta Subway svona oft, en samt þykja þetta ennþá gott?
Hver trúir því að það standist Evrópusambandsreglur þetta fjárans rok hérna?
Hver trúir því að ég sé sofnuð núna?
ZZZzZzZZzzzZzzzzzzz!
Krumpaður stíll - stílað krump Það reddaðist ansi margt í dag. T.d. var ekki próf sem átti að vera í dag, hljómfræðitíminn sem ég vissi að ég myndi enga orku hafa fyrir í dag var sérlega stuttur í boði Stórsveitar Reykjavíkur.
Subway dagsins var með krabbasalati og útbúinn af myndarlega Subwaydrengnum, við spjölluðum slatta meira að segja, hann tók af mér loforð um að halda leyndarmál, sem ég geri náttúrulega, mér líst ennþá betur á þennan náunga - með húmor og sætur líka, Erla þarf endilega að tékka á honum þessum.
Ég er ennþá gersamlega í kerfi út af þessari kvörtun þarna um daginn. Svo mikið og gersamlega að nágranninn hringdi í mig (fékk ég nú endanlega áfall þar sem hringingin kom í miðri æfingu hjá mér og ég átti ekki orð að nú ætti að fara að kvarta meira !??!?). Þá var hann að kvarta yfir því að ég þyrfti ekkert að hætta að æfa mig, hann hefði ekki meint þetta þannig o.s.frv. (einn að fá móral ha?). Ég vil náttúrulega ekkert láta hann vita það að hann hafi eitthvað cramped my style neitt, sagði bara eins og er að ég hef lítið verið heima við og þannig. Eftir situr að ég get ekki fyrir mitt litla líf sungið lengur. Það bara kemur ekki neitt, er með krónískan köggul bara í hálsinum af stressi yfir að allir séu að hlusta, pirra sig á mér eða hata mig, ég hef ekkert þannig æft mig þannig að gagnist fyrir tímann á morgun svo þetta leggst allt frekar illa í mig. Ég bara trúi því ekki að ég geti ekki hrist þetta af mér, þetta er of fáránlegt. Ég er svo fullkomlega í rétti hérna, ég sem hef aldrei haft sviðsskrekk af neinu tagi er alveg komin ofan í holu. Ef undirleikstíminn á morgun gengur jafnilla og í síðustu viku þarf eitthvað dramatískt til að lyfta mér upp í nokkuð stuð að halda áfram í þessu. Þetta á að vera hobbyið manns, eitthvað sem er skemmtilegt. Þetta hefur valdið manni bara kvíða og áhyggjum undanfarið, ekki alveg það sem maður er að sækjast eftir - urr. Why the fuck bother? Kannski samspilstíminn á miðvikudaginn komi manni í eitthvað stuð. We'll see. Hlakka allavega til að byrja í því.
Æi jú samt helvíti gott dæmi í dag að ég er farin að fatta muninn á 13unda- og 6undahljómum en útskýringin sem ég hafði einhverntímann fengið og ég gúdderaði aldrei alveg, var svo bara algjör vitleysa eftir allt saman. Hlaut líka bara að vera. Svo fékk sus2 uppreisn æru, enda átti hann það skilið, er nú einu sinni svo mikið í einu af mínum uppáhaldslögum allra tíma. Mikið er ég fegin.
Jæja, best að drífa sig í háttinn, ætlaði einmitt að fara snemma að sofa í kvöld..... hmmm.... ekki alveg að takast hjá mér frekar en vanalega.
:: geimVEIRA:: kl. 00:51:: [+] ::
...
:: laugardagur, október 04, 2003 ::
Já þetta minnir mig á þegar mig langaði svo að blogga um gaurinn í Titus. Christopher Titus... (sem er svona svipuð týpa svolítið útlitslega og Matt var í gamla daga...) hann var í aukahlutverki í Alien, ég ætlaði að finna nánari upplýsingar um það, en finn samt ekki orð á netinu um það, er samt hörð á því að hann var í liðinu sem fór á eftir kvikindinu í geimskipinu.
Ekkert ljótur.... mjög fyndinn. Einn svona takk.
Ég fann samt heimasíðu Titusar og er eiginlega í sjokki yfir að helstu aðalatriðin um týpuna hans í þáttunum eru raunveruleg atriði úr hans lífi. Hann átti geðveika móður sem myrti síðasta eiginmann sinn og svipti sig svo lífi, drykkjusjúkan föður sem kvæntist 5 sinnum. Þótt ég fíli þessa sjónvarpsþætti og svona groddahúmor, er sorglegt til þess að vita að ástæðan fyrir því að þetta er svona hárbeitt er sannleikskornið úr hans lífi.
Ég er búin að vera á leið með að blogga um Max Headroom í nokkra mánuði, þar sem leikarinn sem margir vissu ekki að væri til.... ok, fyrir þau ykkur vorkjúklinga, sem ekki muna eftir "The eighties" og halda að þetta tímabil hafi bara verið ykkur til skemmtunar og tískuinnblásturs, þá var Max Headroom sjónvarpsþáttur, oft þrælsniðugur, þar sem búin var til tölvukarakter fyrsti cyberkarakterinn sem maður hafði séð þá (ca 1986), sem var svo gerfilegur en samt svo raunverulegur að það fór á sínum tíma fram umræða hvort þetta væri allt teiknað eða leikið og teiknað. Nema hvað, eins og við þessi sem munum þessa gömlu gömlu tíma, var þarna víst um að ræða leikara, sem var meikaður allhressilega en var settur inn í tölvugrafík, sagan var eitthvað á þá leið að hann var karakter sem festist inni í sjónvarpinu, eða sjónvarpið tók manninn yfir eða álíka, svo kom svona nett ádeila á sjónvarpsvæðinguna þarna inn. Þættirnir voru mjög vinsælir á sínum tíma, fékk Coca Cola m.a. Max Headroom í auglýsingaherferð.
"Have you any idea how successful censorship is on TV? Don't know the answer? Hmm. Successful. Isn't it?"
Þennan leikara hef ég hvorki séð né heyrt af í 17 ár fyrr en að ég sé hann einhvern veginn allstaðar núna allt í einu, ég átti mjög bágt með að meðtaka hann í Taken núna undanfarna mánuði, en maðurinn er náttúrulega inngreyptur í minninguna sem plast/tölvumaðurinn svo í huga manns hafði hann ekki leyfi til að eldast hvað þá vera mennskur og geta leikið önnur hlutverk, þess vegna virkaði hann aldrei sannfærandi sem persóna í Taken á mig, ég hef samt hugsað um þennan náunga nokkuð oft undanfarið, svo nú í kvöld þegar ég sá hann í Monty Python mynd (af öllum hlutum!?!?), í stuttmynd á undan Meaning of Life, varð ég nú bara að kynna mér málið, enda internetið tilvalið í svona kannanir.
Hann heitir semsagt Matt Frewer og er Kanadamaður, fæddur 1958. Þessi hefur komið ótrúlega víða við, bæði leikið í sjónvarpsmyndum, - þáttum og lesið inn á teiknimyndir, samt hef ég nákvæmlega ekkert vitað af honum í ca. 17 ár, fyrr en núna síðustu 2 - 3 mánuði. M.v. hvernig hann kom fyrir í Taken þykir mér hann nú ekkert hafa elst sérlega vel, sem enn leiðir mig að því að hann er kannski ekkert alvöru, þessi gaur, var hann bara Atari 1000 grafík eftir allt saman? Allavega lítur hann fyrir að vera mun eldri en bara 45 ára að mínu mati... kannski var það förðunarbrellurnar hjá Spielberg og co. Vona allavega að hann sé ekki lasinn blessaður.
Ég er með marblett á lærinu, ég er með tyggjó, ég er með lak í þurrkaranum, ég er með tónheyrnarbók í veskinu mínu, ég er með Allure, ég er með sítt hár, ég er með brotna nögl, ég er með ADSL IV, ég er með móral.
Í nafni þess að það er að koma föstudagur og bráðum helgarfrí, í nafni þess að vikan hefur nýst óttalega illa hjá mér út af óttalegri leti og aumingjaskap og ég hef ekki gert neitt af viti, hef ég aðeins þetta að segja.
Afmælisblogg Mér finnst það undarlegt, ég hef núna bloggað í akkúrat eitt ár núna. Þessi tilraun hefur verið mjög skemmtileg, alveg ótrúlega tilgangs- og marklaus, en samt hef ég haft lúmskt gaman af þessu. Ég trúi því enn ekki hvað þetta blogg sem var sett á stofn með því markmiði að þvaðra um allt og ekkert, sé orðið svona langlíft..... greinilegt að ég get þvaðrað mjög mjög mikið um ekkert. Það merkilegra er að einhver nenni að lesa þetta. En ég er sátt. Held ég haldi þessu jafnvel áfram eitthvað.
1. október loksins kominn. Alltaf gaman þegar Alþingi er sett, en ég er svo hrifin af því hvað það hefur yngst upp núna, hellingur af glænýju fólki að koma inn. Hlýtur að hressa þetta upp allt saman.
Ég verð að þakka bloggara dauðans fyrir að hressa mig upp í gær, en hann er með allra skemmtilegustu bloggurum að mínu mati. Tvær tilvitnanir í Blogg dauðans frá því í gær:
"3. Gaman er að heyra fólk fagna því að bróðir minn er kominn með skegg svo að hægt sé að þekkja okkur í sundur. Ég er einmitt glaður að geta litið í spegil og vitað loksins hver ég er. "
"5. Elsti karlmaður heimsins er látinn. Eins og venjulega þýddu einhverjir íslenskir fjölmiðlar það sem „elsti maður í heimi“. Líklega vegna þess að þar vinna fábjánar. Hér er annars mynd af kalli. Hressilegur?"
Ég er svo hjartanlega sammála honum þarna það fer óendanlega mikið í taugarnar á mér þegar fólk notar orðið "maður" yfir karlmann. Því hvað er ég þá? Ég er ekki maður, svo ég er bara veira þá, hrmmphfpfh!
Ég er svo mikill stafsetningarnasisti að í skólanum á mánudaginn gat ég ekki lesið kennsluefnið, ég sá bara ekkert nema stafsetningarvillurnar og fékk alveg bara pirringshnút yfir þesssu. Mér finnst svo ótrúlegt hvað fólk getur verið lélegt í stafsetningu. Ég á líka mjög bágt með að meðtaka fólk að öðru leyti, viti ég að það er algerlega vonlaust í stafsetningu, sem er ljótt en mjög satt (ENTJ factorinn kannski). Ég á deiti: "Já og vinsamlegast skrifaðu fyrir mig stutta ritgerð snöggvast!" (verður að gera þetta á staðnum, gengur ekki að láta einhvern með Púkaforrit gabba sig neitt).
Mig langar í hund. Mig langar í einbýlishús. Mig langar í nýja tölvu. Mig langar í nýjan heyrnarlausan nágranna.
Oh, helvítis.... þarf að fara í vinnuna. Ég svaf í heila 5 tíma. Eða reyndar tæpa.
Svefn er fyrir aumingja.
:: geimVEIRA:: kl. 08:33:: [+] ::
...
Can a shitty day get worse? Dagurinn í vinnunni var alveg ágætur að mestu leyti, fyrir utan að einn vinnufélaginn var alveg í voða vondu skapi og stressi, ekkert mér tengt svo ég lét það ekkert bögga mig neitt, stakk bara upp á að kíkja út í hádeginu og það virkaði þrælvel - allir í fínu skapi eftir það.
Ég fór eftir vinnu og keypti mér bók sem mig vantaði fyrir tónheyrnina, kíkti svo á nótnabækurnar hvort eitthvað væri komið nýtt sem heillaði mig. Hitti þar aldeilis á bókina sem mig langaði í, fann þarna nótur að lagi sem er eitt af tveimur sem ég hef lagt lengstan tíma í að vinna í, án þess að geta æft það, var fleiri fleiri klukkustundir síðasta vetur í að reyna að pikka upp nótur að þessu lagi, en gat aldrei enda í takttegund sem ég svosem er ekki flink í - nú og svo bara í mínum anda sá ég núna að það eru taktbreytingar (nærri öll lög sem mér finnst flott eru með svoleiðis alveg óvart). Ég
var megasátt að vera loksins komin með þetta í hendurnar. Ákvað að drífa í því að transpónera þetta og taka þetta lag þá í næsta undirleikstíma, en orginalt er þetta all wrong fyrir mig, svo dreif ég mig í undirleikstímann.
Eftir að bíða í 3 vikur eftir þessum tíma (sem er ansi vont þegar söngkennari spilar ekkert á píanó) og æfa ný lög og gíra mig upp fékk ég loksins fyrsta undirleikstíma vetrarins, og þetta sökkaði. Ég var alveg glötuð, í engu formi einhvern veginn, ruglaðist meira að segja í lögum sem ég kann, ég prófaði tvö ný lög þarna og allt, en fann að hvorugt féll í góðan jarðveg, svo ég alveg fipaðist þvílíkt við það (var ekkert kannski að syngja þetta eins vel og ég hefði viljað og á að geta) - og ég fékk því þannig séð ekki mikla svörun eða leiðbeiningar með þessu, svo ég bara söng þetta einu sinni í gegn og búið og pakkaði nýja dótinu saman, roðnaði svo meir eftir því sem tíminn leið, enda leið mér ekkert vel. Ég sem fílaði þessi nýju lög svo ágætlega og langaði að prófa að æfa þau, missti alveg áhugann á að taka hin tvö lögin sem mig hafði langað að taka, því mér fannst þetta ekkert vera að ganga og hafa lítið upp á sig, svo ég endaði með að syngja bara gömul lög sem í raun ég er búin að æfa til dauða og komin með hundleið á í bili. Ég fékk síðan komment á þau lög, um að breyta hinu og þessu (sem ég náttúrulega var búin að æfa áður, ég meina ég tók sum lögin á prófi og fékk fullt hús fyrir - en ok, dagsformið svosem ekki gott - alveg réttmæt gagnrýni þannig séð). Svo sagði kennarinn að tími væri fyrir eitt lag í viðbót, en síðan þegar það lag var búið og maður pakkaði sómasamlega saman og var kominn út, sá ég að það voru sko 10 mínútur eftir af helvítis tímanum, svo ég var ekkert rosasátt við þetta.
Svo ég fór, well já hlæðu bara, á Subway, fór heim og át í flýti til að geta farið að æfa mig, var náttúrulega spennt fyrir að tékka á nýju lögunum, sérstaklega þarna þessu eina lagi sem var búið að bögga mig að ná ekki.
Svo æfir mín sig eins og svo oft áður, var búin að æfa í hálftíma, (ætlaði að ná klukkutíma æfingu fyrir kl. 22 en ég æfi ekkert seinna en það) er þá ekki bara hringt á dyrabjöllunni. Þá fékk ég sjokk dauðans, þegar manneskja í blokkinni kvartaði við mig vegna píanóleiks og söngsins, sagðist viðkomandi vera búinn að sitja á sér í hálft ár en hann sagðist verað fyrir mikilli truflun af þessu. Þar sem ég er eins lítil í mér og hægt er yfirhöfuð, bæði er mjög feimin við að æfa mig vegna mórals yfir að vera trufla, t.d. æfði ég mig ALDREI heima, ekki eitt einasta skipti í nokkur ár af mínu söngnámi, bæði af því að ég fílaði ekki æfa mig fyrir framan neinn og vildi ekki trufla neinn. Ég náttúrulega gat ekki annað bara en að afsaka mig og eitthvað, bent á að hér hafi ég æft mig í mörg ár og aldrei fengið kvörtun, aldrei nokkurn tímann. Sagði manneskjunni frá hvernig hér bjó nú píanókennari með flygil sem kenndi heima (og sú byrjaði nú með fingraæfingarnar kl. 8 á morgnana - stundum um helgar). Viðkomandi var alveg mjög kurteis, virkaði alls ekkert á mig eins og bara einhver svona kverúlant neitt, en samt stakk mig svoldið komment um að viðkomandi væri þeirrar skoðunar að píanó ættu bara yfirhöfuð ekki að fyrirfinnast í fjölbýlishúsum (ég gat ekki annað en samsinnt því að vissulega væru þetta hávær hljóðfæri og allt það - hver getur neitað því?). Ég bara varð að segjast verða að endurskoða þetta allt, en svo eftir á hrundi yfir mig himinninn.
Hvað á ég að gera? Ég er í fullri vinnu, ég er í rándýru tónlistarnámi, ég verð að æfa mig, en get bara æft mig utan míns vinnutíma. Námið er svo dýrt að maður er á hausnum svo ekki fer maður að minnka við sig vinnu til að æfa sig á daginn, það bara er ekki fræðilegur möguleiki. Jafnvel EF maður kæmist í aðstöðu t.d. í skólanum, sem gerist ekki nema KANNSKI snemma á daginn (og í rauninni ekki einu sinni þá því það er kennt þarna allan daginn alla daga og fram á kvöld) það er engin æfingaaðstaða fyrir okkur þar. Meira að segja söngurinn böggar hann, svo jafnvel ef ég hefði efni á hljómborði or some shit (sem ég hef ekki) þá dygði það ekki einu sinni, svo ég er alveg lost. Ég hef ekki efni á því að flytja, bara ekki fræðilegur. Líðanin er náttúrulega komin út í það að mig langar mest til að grafa mér holu út í garði og skríða ofan í hana og drepast þar, mér líður svo ógeðslega ömurlega yfir því að einhver sé búinn að hata mig hérna í fucking 6 mánuði. Þetta ofan í hversu illa gekk í dag og vonbrigðin út af því öllu er alveg að murka úr manni lífsandann. Eini hluturinn sem maður svona hefur getað haft sæmilega together í því sem maður gerir, er undir árás og ég hef engin tök á að verja þetta öðruvísi en að skapa illindi jafnvel, sem er nokkuð sem ég náttúrulega er svo lítil í mér að ég drepst fyrr en að gera.
Eins og ég segi þessi manneskja virkar alls ekki á mig sem einhver sem færi að kvarta út af engu, svo viðkomandi hlýtur að vera alveg búin á því að kvarta, en kvörtuninni fylgdi komment um að það heyrðist alveg rosalega mikið á milli, það heyrðist bara allt, en hvar liggja mörkin? Ég hef reynt að virða reglur um svona hluti, það er ekki eins og ég hafi einu sinni dirfst að vera í marga tíma á dag í söngæfinum eða skölum. Og ekki af því að ég þarf þess ekki, heldur af því að ég hef ekki mannað mig upp í að þora því, þar sem eins illa og mér líður að þurfa að æfa mig og trufla fólk (og vita að fólk actually heyrir í manni gerandi hluti sem í raun enginn ætti að heyra, það koma nú stundum miður falleg hljóð í svona æfingum og ýmsum tilraunum) þá er að mínu mati fyrirséð að nú mun ég aldrei þora því, ég fíla ekki einu sinni að gera upphitunaræfingar eða skala (sem er nokkuð sem ég verð að fara að taka mig á í).
Ég er ekki tilbúin að gefa eftir stjórn á mínu lífi, s.s. fá einhverjar tímasetningar hvenær ég "má" æfa mig hans vegna eða eitthvað, stökkva til þegar honum þóknast að vera fjarri heimili sínu eða álíka, því hvar endar það þá? Þannig bara virkar þetta ekkert, ég vil ekkert vera tillitslaus en það gengur heldur ekki. Ég er kannski að vinna í einhverju lagi t.d. að transpónera þegar ég get og hef tíma og þarf náttúrulega að testa það og svona.
Þessi dagur sem var orðinn pretty damn ömurlegur fyrir - og átti að skána þegar ég fengi að æfa lagið með nýju nótunum - er því offically on the record sem einn af þeim skítlegustu lengi.
Ég er ennþá ekki búin að heyra í lækninum út af þessu hypothyroid-dæmi. Því meira sem ég kynni mér þetta, því fleiri einkenni kannast ég við. Ég held ég þurfi að fara að fá svona hormónadæmi hið fyrsta, svo ég hafi mátt til að rífa kjaft við þennan nágranna minn. Annað sem hefur böggað mig í mörg ár (sem ég hef núna upplýsingar um að tengist þessu skjaldkirtilsdæmi kannski) er að ég heyri ekki eðlilega. Þetta hefur lengi böggað marga í kringum mig, en þá allra mest mig, þar sem mér hefur þótt erfitt að fylgjast með umræðum t.d. í hóp fólks og finnst ég alltaf þurfa að hvá, er alveg utangátta t.d. á háværum stöðum s.s. missi af samræðum í partýum og hætti smám saman að hlusta þar sem ég heyri hvort sem er ekki hvað er í gangi. Gersamlega óþolandi dæmi, ég búin að fara til HNE og í heyrnarmælingu en aldrei komið neitt út úr því markvert.... svo annað sem getur víst tengst þessu, en ég meina einkennin á þessu eru nú eins og annar hver krankleiki sem háir annan hvern mann, svo kannski er þetta ekkert tengt, er að röddin getur verið hás og dýpkað (ég hef einmitt tekið eftir því að lög sem ég meira að segja var búin að transpónera upp fyrir mína rödd, eru of há og svoleiðis spúkí). Þegar maður er með svona allskonar bögg í gangi, sem virka bara öll aðskilin og maður les um hvernig bara basically allt er þekkt sem einkenni á einhverju einu veseni sem er hægt meðhöndla á sæmilega einfaldan hátt, liggur manni ekkert smá á að fá að prófa og sjá hvort maður lagist og allt böggið mögulega hverfi. Sérstaklega á svona dögum þegar allur vindur er úr manni.
Ég hefði verið sátt við að brennslan færi upp (whahaha sem hljómar náttúrulega of gott til að vera satt), en að þunglyndiseinkenni, slappleiki, þreyta, hæsi, heyrnarskerðing og mun fleira sem ég kannast við af listanum, hverfi. Ég eiginlega get ekki, bara alls ekki ímyndað mér það. Mér líður svoldið eins og þegar ég fái þetta á hreint, fái ég svo margt á hreint, sem er náttúrulega algjör vitleysa hugsa ég, en samt. Eins og með þetta vesen með kvörtunina áðan. Ég veit alveg að ég hef hagað mér fyllilega í samræmi við reglur hússins, hef fordæmi að því að sátt hefur ríkt um að ég geri þetta, meira að segja fengið komment um að fólk hafi "bara gaman af þessu" á húsfundum og svona, svo ég hefði náttúrulega átt að geta sýnt meiri hörku í þessu. En æi, maður vill bara ekki styggja neinn og hefur ekki bakbein í sér á svona dögum að rífa kjaft, voðaauðvelt að hugsa bara að allt væri betra ef maður fengi skjaldkirtilshormón. Þá rifi maður kjaft. Þá væri maður hress og kátur, og bla bla bla.
:: geimVEIRA:: kl. 01:21:: [+] ::
...