:: Þvaðurveita geimVEIRU ::

:: þriðjudagur, febrúar 01, 2005 ::

Dundundun dundun
Ég var að koma af slagverksmasterclassi í Tónastöðinni. Þar var á ferð dansk/nígerískur/s-afrískur slagverksleikari, Thomas Dyani. Hann var með heilmiklar græjur og var líka gaman að fylgjast með honum tuna congurnar og svona. Clavepælingar og almennur hressleiki, síðan djömmuðu þeir saman hann, Gulli Briem, Jói Ásmundsson og Eyþór Mezzofortedýr og Óskar Guðjóns og stóð þetta í 1,5 tíma.

Ég var þvílíkt einbeitt að fylgjast með og meðtaka þetta allt beint í æð og skemmti mér konunglega þegar allt í einu einbeitingin var rofin þegar kennarinn spurði einhvern hvort hann væri alveg lost, ég var enn að hugsa um það sem var í gangi þegar allt í einu heyrðist gaurinn segja: "not you," við Eyþór Gunnarsson, "the young lady behind you" og öll augu voru á mér. Ég greinilega lít út fyrir að vera tóm í hausnum þegar ég er að læra eitthvað. Ömurlegt, ég var svo föst í taktpælingum og innilega að fíla þetta að ég gat ekki einu sinni brushað þetta off á réttu augnabliki og svarað bara "jú jú ég er alveg on", svo "æ greyið" augntillitin mörðu litla egóið ansi mikið, enda svo innilegur misskilningur í gangi, ég var svo innilega alveg að fatta þetta. Oh svo pirrandi að allir haldi mann vera eitthvað slow. Oh well, ég veit hvað ég veit, lítið hægt að gera í þessu. En ósköp er skrápurinn þunnur. Mig langar enn og aftur voðamikið að læra slagverk, slagverk og píanó. Mig langar alltaf að læra á þetta tvennt þegar ég heyri rosaflott spilað á þessi hljóðfæri. Þannig hef ég aldrei upplifað söng, að langa að læra söng þegar ég heyri flottan svoleiðis. Ég verð að fara að læra á píanó samt. Eða slagverk. Eða bæði.

:: geimVEIRA:: kl. 23:02:: [+] ::
...