:: Þvaðurveita geimVEIRU ::

:: fimmtudagur, apríl 15, 2004 ::

Meira blaður
Þegar maður er gangandi hjarta með überskynjarana á fullu stend ég mig að því að sjá lengra en nef mitt nær og finnst verra að geta ekkert gert í því, þar sem það væri svo asnalegt. Ég kannski sé í gegn um fólk sem líður illa en segist vera í goody fílíng, tek eftir fólki sem er farið að skjóta sér saman en er að reyna að fela það og finn þegar fólk sendir manni good vibes. Aðra daga (flesta líklegast) tekst mér að sitja við hliðina á óléttum konum í marga mánuði án þess að fatta neitt, misskilja allt og finna enga tengingu, það er bara standard apathy pakkinn og maður gerir hvort sem er ekkert í honum. En þetta með að díla við að bara vita sumt... hvernig get ég lýst því? Ja ok, eins og þegar maður kannast við stelpu sem er augljóslega svo svakalega döpur yfir einhverju, en þekkir hana ekki nógu vel til að bara spyrja (og er ekkert viss um að geta dílað við það ef manneskjan segði manni hvað væri að)... eða þegar maður skynjar muninn á því þegar fólk er falskt við mann eða er good peeps, þegar fólk notfærir sér mann eða er sannir vinir. Ég er með svona lagskipt að því leyti að framkvæmdagleðin vill rumpa þessu af, tala við fólkið sem ég vil hjálpa, segja fólki til syndanna sem misnotar góðmennsku manns, fara á trúnó hægri vinstri og hjálpa fólki með meintri skynsemi minni, en síðan er ég með bremsur á allt saman því þetta er allt svo asnalegt og maður væri alltaf blaðrandi í berserviseraskap og enginn þyldi mann. Veggir eru nefninlega helvíti praktískir. Mínir eru bleikir með blómum.

:: geimVEIRA:: kl. 14:42:: [+] ::
...