:: Þvaðurveita geimVEIRU ::

:: sunnudagur, september 21, 2003 ::

Þegar maður bloggar svona sjaldan orðið, dettur alveg úr manni það sem mann langar að tjá sig um, eða maður fer að ofurritskoða sig. Ég hef haft þá stefnu að vilja halda blogginu svona ágætlega ótengdu öðrum hlutum í lífi mínu, en hef mikið verið að spá hversu lengi ég á að halda það út. Ég hef séð ýmsar lausnir, s.s. að loka á sum efnisatriði fyrir almenning, en það er bara svo leiðinlegt þá fyrir þá sem ég þekki ekki að sjá lok og læs bloggfærslur, ég myndi ekki nenna að lesa þannig blogg. Og þá er það spurning með hvað maður segir og ekki segir. Ég hef alltaf ritskoðað mig mjög náið, með það í huga að hver sem er getur verið að lesa þetta. Það eru bara ákveðnar lausnir sem maður gæti verið að nýta sér með að hætta þessu alias dæmi, en þá held ég bara að frelsi manns til að segja þó það sem maður lætur flakka, yrði svo skert að maður segði aldrei neitt.

Ég get ekki séð hvernig undir nafni eða nafnlaust ég geti tjáð mig um risastóra þætti í mínu lífi, ég hef svona stigið línudans í þessum málaflokkum stundum, en þá var annað ekki hægt þar sem málefnin stóðu manni svo nærri. Ég vil ekki tjá mig nema undir nafni í ákveðnum málaflokkum, en myndi aldrei nenna að taka svo slaginn við hvern sem er, hvar sem er við að verja mínar skoðanir eða reyna að sannfæra fólk um mín sjónarmið, ég bara nenni því alls ekki. Ég held það endi með því að ég haldi áfram að reyna að blogga með sömu sjónarmiðum og taki áhættuna, hinsvegar er ég að kafna úr litluþjóðfélagsveikinni núna. Þoli ekki að geta ekki flaggað öllu í skjóli nafnleysis stundum... kannski maður sé of ábyrgðarfullur, ég veit ekki.

I think too much.

:: geimVEIRA:: kl. 01:23:: [+] ::
...