:: Þvaðurveita geimVEIRU ::

:: miðvikudagur, apríl 23, 2003 ::

Strike one.
Í dag hringdi konan af ráðningarstofunni (sem klúðraði viðtalsboðuninni um daginn), hún var übernæs og ég bara líka við hana án þess að vera suck-up, og hún var voðalega varfærnislega að tilkynna mér að af 18 umsækjendum í starfið væri búið að þrengja hópinn í 3, og ég hefði "því miður ekki komist áfram í þann hóp" - þar sem ég var ósköp lítið spennt fyrir eða vongóð með með þetta starf kom þetta ekkert á óvart. Fínt hinsvegar að hún skyldi láta mann vita. Í það minnsta var komið gott veður á milli okkar þá, svo ég kannski afskrifa ekki þessa ráðningarstofu eins og ég hálfvegis var farin að gera í huganum.
Í morgun mætti ég á nýja staðsetningu vinnustaðarins sem ég er að hætta hjá, yfirmaður minn gat ekki einu sinni mætt tímanlega til að kynna mig fyrir öðru fólki þar svo ég varð sjálf að kynna mig fyrir ókunnugu fólki, sem virtist aldrei hafa heyrt á mig minnst, sem mér fannst undarlegt og vægast sagt óþægilegt. Uppsetning búnaðar sem átti að vera komin á hreint þegar ég kæmi aftur, var (eins og ég bjóst við) ekki aldeilis komin á hreint, svo ég þurfti aðfara að skríða þarna (í skárri leppunum enda ég að reyna að vera fín fyrir þetta ókunnuga lið þarna blah) að tengja tölvubúnað og raða upp (einmitt það sem mig lysti EKKI að standa í). Síðan upphófst útkreisting-part 1- allrar minnar 8 ára þekkingar, þar sem ég reyndi að kenna eftirmönnum mínum á fáránlega skipulagðan hátt. Ég setti þetta fram af þvílíkri yfirsýn og mátulegri nákvæmi og stoppaði yfirmanninn af þegar hann fór um víðan völl og ætlaði alveg að sprengja hausinn á liðinu með useless info á þessu stigi, ég er mjög góður kennari og veit náttúrulega algerlega hvað skiptir máli í þessu gagnvart mínum eftirmönnum, eitthvað sem hann var ekkert með á hreinu að sama skapi, svona er maður góður, góður og næs. Í raun er nú too much eftir það sem á undan er gengið að ég fylli sjálf yfir eigin gröf á þennan hátt, svo ég ætla aðeins að tuna þetta niður núna. Ég skil ekki hvað það er við mig að láta svona, það er ekki mitt verk að bera ábyrgð á þessu öllu, m.v. hvernig starfslokin eru í raun (þótt allir séu næs núna á yfirborðinu og gott veður and whatnot) komin til vegna hardball-stæla vinnuveitanda, hvað er ég að gleyma því bara núna að ég glutraði niður nærri helming þess tíma sem ég hefði annars getað sótt um önnur störf þar sem þess var óskað, og síðan bara hardball og dæmi?... Ég er bara ruglibulluð að vera svona ferlega solid (eins og vanalega - solid manneskjan old faithful) og pottþéttur kennari eitthvað sem tyggur fróðleikinn og meltir ofan í eftirmennina því ég vorkenni þeim svo að eiga að læra allt sem ég kann á engum tíma. Ég vil alveg vera vinveitt, en ég er að gera hlutina alltof alltof auðvelda fyrir ALLA í kringum mig nema sjálfa mig. I ain't getting shit from this shit so from now on I'm not gonna do this shit like that.
Og nú er klukkan orðin alltof margt svo ég mæti jafnilla sofin og í morgun (en ég sofnaði náttúrulega ekki fyrr en um fjögur í morgun). Ég á nú aldrei gott með að sofna, en að geta ekki farið að sofa fyrir kvíða/spennu svona nokkrar nætur í röð hef ég ekki gert síðan í menntaskóla... reyndar var það nú eiginlega þannig allar nætur á þeim árum, en þetta er öðruvísi. Núna vonast ég í það minnsta til að allir angar séu aftur úti svona fyrst þessi kona á ráðningarstofunni hafði fyrir því að tala við mig persónulega aftur eftir allt vesenið.... síðan er ég farin að sjá að ef illa fer og ég verð atvinnulaus verð ég aldeilis ekki verklaus því það mun allt verða brjálað í skólanum hjá mér eftir mánaðarmótin. Hey ég var að fatta.... það er gúmmíföstudagur á morgun, því það er frí hinn. Síðan alvöruföstudagur og aftur frí!!! Jibbí kóla með kirsuberi!

:: geimVEIRA:: kl. 01:52:: [+] ::
...