:: Þvaðurveita geimVEIRU ::

:: fimmtudagur, mars 27, 2003 ::

Tough shit
Ég tók í gær, eftir gífurlega erfiða ígrundun og áætlanagerðir m.v. öll möguleg viðbrögð vinnuveitanda, ákvörðun um að sætta mig ekki við þær forsendur sem fyrir lágu varðandi áframhaldandi starf og tilkynnti í morgun þá ákvörðun. Jafnframt fór ég fram á að taka út hluta inneignar sem ég á í sumarfrísdögum frá í fyrra, það var samþykkt (enda benti ég á að annars yrði að borga þetta út við starfslok) og er ég því í sumarfríi núna og kem ekki aftur fyrr en eftir viku í vinnuna ( og á þá samt 3 virka daga inni ennþá) sem er kærkominn tími til að ná andanum eftir mánaðarstreitu og erfiða bið. Síðan, þar sem ég verð ekki við til að sinna launamálum eins og vanalega um mánaðarmótin, bauðst ég til að finna út launatölur starfsmanna, sem hægt væri þá að leggja inn og spurði þá bara hvort ég ætti ekki að reikna með leiðréttinguna sem ég ætti að fá. Það var samþykkt, sem betur fer, svo ég í það minnsta er að fá laun þá skv. samningi í þann tíma sem eftir er (mikil orka hafði farið í áætlanir til að bregðast rétt við, yrði því hafnað).
Þetta var samt ógeðslega erfiður dagur, stressið yfir því að verða að vera undir allt búin, hefur undirlagt síðustu vikur lífs míns, og var það mesta sem ég hef á ævinni upplifað, og hef ég nú staðið í skilnaði, komið fram í sjónvarpi, verið farþegi búinn undir brotlendingu (sem síðan var bara bilað ljós), og tekið munnlegt stúdentspróf í stærðfræði án þess að kunna nokkurn skapaðan hlut . En þetta var allt mjög professional og kurteist á báða bóga, ég get borið höfuðið hátt og sé ekki eftir neinu. Nú tekur bara við nýtt verkefni í lífinu. Ég hef ekki hugmynd um hvert stefnan verður núna tekin. Ég ætla að nýta fríið í að koma mér í viðtöl hjá ráðningarstofum og sjá hvað setur. Ég er búin að gera alveg fína ferilsskrá held ég. Þegar ég næ eins og 30% af spennunni úr mér, get ég kannski dregið andann djúpt án þess að verkja milli herðablaðanna. Ég er að vona að það gerist núna, þegar ég þarf ekki lengur að velta öllum leiðum fyrir mér af worst-case-scenarios til að vera undir allt búin, teningunum er kastað. Nú verður bara málið að muna allt það sem leiddi mig að ákvörðuninni sem ég er svo 100% á að sé hin eina rétta, að missa ekki sjónar á því að þetta snérist um sjálfsvirðingu, sjálfsvirðingu sem mun hjálpa mér að finna mér starf við hæfi. Það er að vissu leyti gott að ég er algerlega búin með alla orku sem ég á ég hef ekki orku til að stressa mig meir í bili, ég vona bara að þegar ég byggi hana upp á nýtt, þá leyfi ég ekki stressinu yfir yfirvofandi atvinnuleysi endanlega að ganga frá mér.
Ég fór í yoga í dag og gat í það minnsta náð andanum eftir heilan tíma - en það er frekar freaky að gera yoga án þess að ná andanum almennilega, ég náði því svona á síðustu 5 mínútunum. Í morgun ætla ég í nudd (eitthvað sem ég hefði bara átt að gera fyrr), síðan ætla ég að leyfa mér að fara í klippingu í fyrsta skipti síðan í byrjun desember ( maður getur ekki farið eins og algjört hross í þessi viðtöl) svo þótt ég skuldi viðbjóðslega mikið mun ég auka viðbjóðinn í bankanum til að minnka hann í líðaninni. Might work, might not. At least I'll have better hair. Einnig óska ég mér að geta sofnað vel og vaknað úthvíld, en það er nokkuð sem hefur aldrei verið mér eðlislægt og eina ráðið við er almennilegt kúr. En þar sem það er ekki til boða læt ég duga nuddið og hárið. Annars sefur nú enginn vel sem ekki hefur sjálfsvirðingu - merkilegt að það sé ekki nóg samt. Svindl.
Já, núna mætti alveg kyssa augun mín og leyfa mér að sofna við hárdútl. Sjálfsvirðing er fín, en maður verður ansi þreyttur að reyna að faðma sjálfan sig til lengdar.

:: geimVEIRA:: kl. 00:23:: [+] ::
...