:: Þvaðurveita geimVEIRU ::

:: föstudagur, október 18, 2002 ::

Í gær fór ég til tannlæknis og fékk þessa líka fínu fínu hvítu plastfyllingu í jaxlinn og er núna barasta með voða hvítt og fínt öðrum megin í neðri góm og get farið að "hlakka til" þar til fyllingarnar hinum megin gefa sig líka vegna málmþreytu og ég get fengið hvítt í þær líka. Þá líka mun ég syngja með tunguna úti og sækja um að fá að segja "A" í Colgate auglýsingunni sem ég hef svo oft verið sökuð um að hafa stolið tönnunum mínum úr. Síðan fór ég í jazzhljómfræði og þar fékk ég nett taugaáfall þegar kennarinn flippaði gersamlega og fór yfir gilljón og fimmtán hljómasambandareglur, og reglur um hljómagreiningu og framlengda forhljóma og aukaforhljóma og holycow! Ég vissi varla hvað ég hét eftir tímann, fannst ég ekki skilja neitt, enda rausaði kennarinn upp úr bókinni og gaf okkur ekki einu sinni tíma til að glósa í friði, endaði síðan á að skrifa upp allan hljómaganginn í "I got rythm" í jazzaðri útsetningu með voltum og tvennskonar hljómagangi í nokkrum töktum, og sagði okkur að hljómagreina. Ég bögglaðist eitthvað í þessu og ca 10 mín seinna, þá byrjaði hann að krota bara lausnina upp á töflu, þannig að maður gat ekki einu sinni spáð í villunum manns eða lært af þessu með að analýsera hvar manns hugsun var ekki rétt, heldur varð ég eiginlega bara að skrifa á ljóshraða og stroka út villur hugsunarlaust. Algjört stress, algjört tilgangsleysi, enginn lærdómur. Ég var þokkalega pissed.
Í hljóðtækni var hins vegar bara stuð. Við fengum að prófa að syngja í míkrafón með heyrnartól á hausnum, sem útilokuðu utanaðkomandi hljóð. Í þeim fengum við undirleik og kennarinn leyfði okkur að heyra í sjálfum okkur í heyrnartólunum, en tók smám saman af okkur okkar söng, þannig að á endanum heyrðum við bara undirleikinn en ekki bofs í okkur og þurftum við að syngja heilt erindi í "Krummi krunkar úti" á þennan hátt. Þetta var geðveikislega fyndið, mér kom mest á óvart hversu lítið fólk varð falskt, en það komu mjög skrýtnar áherslur í texta og eftir því sem maður heyrði minna í sér fór maður ósjálfrátt að syngja með meiri styrk. Hjá mér t.d. fann ég bara, en heyrði ekkert, að röddin brast aðeins og þá fann maður í verki hversu mikið "tuning" er stöðugt í gangi hjá manni út frá því sem maður heyrir sig vera að gera eða ekki gera. Síðan tók kennarinn öll trackin með söng okkar og skellti saman í eitt, þannig að úr varð svakalegur kór, sem allt í einu varð smá falskur en gaf allt í botn um leið. Frábærlega fyndið. Annað sem við gerðum var að við lásum textann upp með heyrnartólin, en í þetta sinn var ekki undirleikur, og við fengum að heyra í okkur, en með stigvaxandi bergmáli þannig að undir lokin heyrði maður ekkert í sér þegar maður talaði, heldur kom upplesturinn sekúndubrotum síðar. Þetta var alveg magnað, því maður sá hversu mismunandi úrvinnsla fólks er þegar það talar, sumir hægðu klikkaðslega á sér og teygðu úr þessu, aðrir hröðuðu svakalega eins og til að vera á undan echoinu, síðan var það toppurinn af öllu. Að bergmálið, bergmálaðist inn í upplesturinn hjá nokkrum. Fengum við þá að heyra þessa klassík: "Komdudu nú og kropp Pappaðu me-e-eð mér Krumummi nafni minn!" Sem fékk mig til að grenja úr hlátri og lá bekkurinn í krampa. Alveg furðulegt dæmi sko.
Eftir þennan snilldartíma fór ég heim og fékk mér að borða og reyndi að manna mig upp í að drífa mig á Airwaves, en ég var orðin svo þreytt að ég var alveg búin. Var ég svo lengi að drífa mig af stað að ég missti af því rappi sem mig hafði langað að sjá, en fór í staðinn á Jagúar. Þeir voru svakalegir alveg, mikið fjör, heavy funk, ekta flott. En það var svoleiðis svakalega stappað að það var eiginlega ekki hægt að vera til fyrir troðningi. Samt var svaka fílíngur í gangi, ég kaupi örugglega nýju plötuna. Síðan ákvað ég að drífa mig bara yfir á næsta stað til að sjá Remy Zero. Þeir voru mjög flottir, ég þekkti nú ekkert af þessum lögum en þau voru mikið til þung og róleg með svakalega rokkuðum köflum (sem ég fíla ekki mest af öllu) en þeir voru góðir sko. Söngvarinn var þrusugóður og minnti alveg svakalega á Bono í raddbeitingu og stíl bara alveg. Þannig urðu mörg lögin eins og U2-lög í þyngri kantinum. Mér fannst vanta meiri grípandi lög, þetta var allt svo mikill tilfinningaþrungi og dúndur að maður varð bara hálfdown á eftir svoleiðis.... En rokk fyrir svefninn er samt örugglega hollt og gott. Fyrir utan orkusprautuna af dúndrinu, ég gat ekki sofnað fyrr en að verða kl. 03:00.
Síðan er meira fjör í kvöld.....
Það voru milljón manns niðrí bæ í gær, vonlaust næstum að fá bílastæði, í kvöld verður þetta örugglega rosalegt!

:: geimVEIRA:: kl. 10:46:: [+] ::
...